Kişi kendi içindeki dengeyi bulduğu zaman; bu durum kişinin hareketlerine, hayatına, ilişkilerine, algısına da yansıyor. Ne demek istiyorum; bir şekilde dengeyi kaybetmekten korkuyoruz. Aslında bazen dengemizi kaybetmek gerekiyor ki; biz de yardım alabilelim, biz de talep etmeyi hatırlayabilelim,yalnız olmadığımızı ve insan olduğumuzu hatırlayalım. Öyle ki yaşadığımız rekabetçi dünya, aileden gelen bazı kalıplarımız, dünden daha iyi olmalıyım diye kendimize koyduğumuz kalıplar dahi talep edememeyi, yardım almamayı, her zaman tam olmamız gerektiğini bize öğütlüyor. Oysa biz sadece insanız. Tam olmak zorunda değiliz, her şeyi başarabilmek zorunda da değiliz. Eksik olabiliriz, yanlış yapabiliriz. Eyvah Yanlış yaptım!! ya da Yeterli değilim, daha iyisini yapmalıyım!! demeden, kendimizi ne derece takdir ediyoruz..??? Bir çok zaman takdir etmiyoruz. Tam aksine daha iyisi olabilirdi, daha iyisini yapabilirdim, neden böyle oldu diye tekrar tekrar kendimizi yargılarken buluyoruz kendi
Merhaba Değerli İnsan Sayfama Hoş Geldin! Senden bir şey bulacaksın. Sayfamda Geçirdiğin Zamandan Keyif Almanı Dilerim.!!