Nustroloji

Çocukken Barış Manço'nun bir programı vardı, 7'den 70'e diye. Çok severdim o programı. Barış Manço'yu da çok severdim. Şarkılarını ezberler,söylerdim.  Barış Manço vefat ettiği zaman o kadar üzülmüştüm ki, hayatımda ilk defa günlük yazmaya karar vermiştim. Basit bir deftere yazmıştım o anki hislerimi, duygularımı. Saklama ihtiyacı da hissetmemiştim. Kimsenin o yazıları okuyacağını düşünmemiştim çünkü. Bir süre sonra annem bana güzel bir defter almıştı, şaşırmıştım. Çünkü bir defter istemiyordum. Annem defteri bana verdiğinde yazdıklarımın çok güzel olduğunu ve yazmaya devam etmemi söyledi. Ben kendimi o an çok kötü hissetmiştim, sanki çırılçıplak kalmıştım kalabalıklar önünde. Paylaşmadığım, paylaşmak istemediğim bir durum iznim olmadan öğrenilmişti, alanıma girilmişti izinsiz olarak. O günden sonra günlük tutmadım. Yıllarca yazmadım hiç bir şey. Dil bilgisi derslerinde de çok başarılı değildim. Arkadaş ortamlarımda, ilişkilerimde kendimi çok iyi ifade edemedim yıllarca